Бесот на чумата паѓа скоро исклучиво на работничката класа.
(Енгелс, Положбата на
работничката класа во Англија, 1845)
Кога се приближуваше
епидемијата, општ терор ја зафати буржоазијата во градот. Луѓето се сеќаваа на
несаканите живеалишта на сиромашните и трепереа пред сигурноста дека секој од
овие сиромашни квартови ќе стане центар на чумата, од каде ќе се шири пустош во
сите правци низ куќите на богаташката класа.
(Енгелс, Положбата на
работничката класа во Англија, 1845)
Првиот „Работнички статут“
(23, Eduard III 1349 г.) најде свој непосреден повод (не своја причина, бидејќи
законодавството од овој вид траеше со векови без тој повод) во големата чума
што го десеткуваше населението, така што, како што вели еден ториевски писател,
„стана вистински неподнослива тешкотијата да се земат работници на работа под
разумна цена“ (т.е. цена што ќе им дава на нивните применувачи разумна
количество вишок на трудот.) Затоа со силата на законот се диктирани разумни
наемнини, исто така како што се диктирани и границите на работниот ден.
No comments:
Post a Comment