Држава

Пролетери и држава

„Пролетерите да би биле признаени како личности, мораат да го укинат својот сопствен дотогашен услов за егзистенција, кој истовремено е и услов за егзистенција на целото дотогашно општество – трудот. Тие се, заради тоа, и во директна спротивност со формата во која досега индивидуите на општеството го наоѓале својот полн израз – со државата, и мораат да ја срушат таа држава да би биле признати како личности...“ 

(МЕД, том 6, стр. 60)

Државата како посебен ентитет за гаранција на приватната сопственост

„Преку еманципацијата на приватната сопственост од заедницата, државата стана посебен ентитет, покрај и надвор од граѓанското општество; но, таа не е ништо друго освен форма на организација којашто буржоазијата нужно ја усвојува и за внатрешни и за надворешни цели, за заемна гаранција на нивниот имот и интереси.“ 

The German Ideology (1845/46)

Пролетаријатот мора да ја собори државата

„Така, додека бегалските слуги само посакаа да бидат слободни да ги развиваат и потврдат оние услови на егзистенција кои веќе беа таму, и оттука, на крајот, станале само бесплатна работна сила, пролетери, но доколку сакаат да се потврдат како индивидуи, ќе треба да ја укинат самата состојба на нивното постоење досега (што, згора на тоа, беше онаа на целото општество до денес), имено, трудот. Така, тие се наоѓаат директно спротивставени на формата во која, до сега, поединците, од кои се состои општеството, си дадоа себеси колективно изразување, односно, државата. Поради тоа, за да се потврдат како индивидуи, тие мора да ја соборат државата.“ 

(The German Ideology, Communism. The Production of the Form of Intercourse Itself)

„Токму благодарејќи на таа противречност на посебниот и заедничкиот интерес, заедничкиот интерес, како држава, добива самостоен облик одвоен од вистинските поединечни и општи интереси, и истовремено како илузорно заедништво...“ 

(Маркс-Енгелс, „Немачка идеологија“, Дела, том 6, стр. 227, Белград, 1974)