Диктатура на буржоазијата

„Англиската средна класа секогаш се покажувала доволно спремна да ја прифати волјата на мнозинството, сè додека таа го уживала монополот на гласачкото тело. Но, штом се почувствува надгласена за она што таа го смета како витално прашање, ние ќе видиме овде нова војна на робовладетели.“

(Interview with Karl Marx, head of L'Internationale By R. Landor, New York World, 18 July 1871, reprinted Woodhull & Claflin's Weekly, 12 August 1871)

„Всушност буржоазијата, која што донекаде очекуваше дека новиот крал ќе даде устав, ќе прогласи слобода на печатот, поротни судови итн., итн. – накратко, дека самиот ќе се стави на чело на мирната револуција, која ѝ беше потребна за да ја задоволи политичката власт – таа буржоазија ја увиде својата заблуда и бесно се сврте против кралот. Во рајнските покраини, а повеќе или помалку во цела Прусија воопшто, буржоазијата беше толку огорчена што, немајќи доволно свои способни луѓе за да ја застапуваат во печатот, најпосле се реши да формира сојуз со екстремниот филозофски правец за кој веќе зборувавме. Плод од тој сојуз беше „Рајнскиот весник“ во Келн, весник кој беше задушен по петнаесет месеци од излегувањето, но од кој, може да се каже, датира журналистиката во Германија. Тоа беше во 1842 година.“

(Revolucija i kontrarevolucija u Njemačkoj, Kultura, 1953, стр. 23-24)