Приватна сопственост

 Приватната сопственост целосно независна од заедницата

„Во граѓанското право, постојните имотни односи се прогласени дека се резултат на општата волја. Самото jus utendi et abutendi (правото да се користи и злоупотребува сопственоста) го потврдува од една страна фактот дека приватната сопственост станала целосно независна од заедницата, а од друга страна, илузијата дека самата приватна сопственост се заснова единствено на приватната волја, самоволното располагање.“ 

The German Ideology (1845/46)

„Приватната сопственост нè направи толку глупави и еднострани што еден предмет е наш само кога го имаме - кога тој постои за нас како капитал, или кога е директно поседуван, изеден, испиен, износен, населен, итн., - накратко, кога тој се користи од нас. Иако самата приватна сопственост повторно ги сфаќа сите овие директни реализации на поседувањето како средство за живот, а животот коишто тие му служат како средство е животот на приватната сопственост - труд и претворањето во капитал.“ 

(Economic and Philosophic Manuscripts of 1844, Private Property and Communism)

Одвоеност на трудот од условите за труд

„Во процесот на производството е укината одвоеноста на трудот од неговите предметни моменти на постоење – орудијата и материјалот. На таа одвоеност се темели постоењето на капиталот и на наемниот труд. Укинувањето на таа одвоеност а кое во процесот на производството навистина се случува – бидејќи инаку воопшто не би можело да се работи – капиталот не го плаќа... Минатиот труд – додека егзистира капиталот – има вечна егзистенција како вредност, сосема независна од неговото материјално постоење...“ 

                                                                                                                            (МЕД, том 19, стр. 223)

 Приватна сопственост и труд

„Во крупната индустрија и конкуренцијата сите услови за егзистенција, сите условености и едностраности кај индивидуите се стопени во две најпрости форми: приватна сопственост и труд. Парите се секој облик на општење и самото општење го прават случајно за индивидуите.“ 

(МЕД, том 6, стр. 65)

Од гледна точка на една повисока општествено-економска формација, приватната сопственост на одделни индивидуи врз земјината топка ќе се чини исто така бесмислена како приватна сопственост на едни луѓе над некои други луѓе. Дури ни едно цело општество, една нација, дури сите општества, едновремено земени заедно, не се сопственици на земјата. Тие се само нејзини поседници, нејзини уживатели и тие имаат неа како boni patres famillias (добар татко на семејството) да ја остават подобрена на следните генерации 

(Marx, Capital, Vol III, p. 776).

„Кражба, како форма на повреда на имот, може само да претпостави имот“ 

(Маркс во одговор на Прудон, 1865)

Хегеловото изложување на приватната сопственост. Види стр. 566-67, фуснота 26, Капиталот, том 3.

„Земјишната сопственост нема никаква врска со вистинскиот процес на производството. Нејзината ролја се ограничува на тоа, еден дел од произведениот вишок на вредност да го пренесе од џебот на капиталистот во својот сопствен.“ 

(Маркс, Капиталот, том трети, Мисла, Скопје, 1976, стр. 745)

„Секое производство е присвојување на природата од страна на единката во рамките на некој одреден општествен облик и со негово посредство.“

(Маркс, Критика на политичката економија. Предговор и увод, изд. Култура, Бгд, 1949, 20)

„Производството на осамениот поединец, надвор од општеството... бесмислица е како и развивањето на јазик без индивидуи кои живеат эаедно и говорат мету себе.“

(Маркс, Критика на политичката економија. Предговор и увод, изд. Култура, Бгд, 1949, 15-16)

„Тавтологија е да се каже дека сопственоста (присвојувањето) е услов за производство ... не може да стане збор ... за некое општество каде не постои некој облик на сопственост... Присвојување кое ништо не присвојува е контрадикционен субјект.“

(Маркс, Критика на политичката економија. Предговор и увод, изд. Култура, Бгд, 1949, 20).

„Не може да стане збор за некакво производство, значи и за некое општество каде не постои некој облик на сопственост.“

(Вовед, Комунистичкиот манифест)

„Приватната сопственост е консеквенца на отуѓениот труд.“ 

(Маркс-Енгелс, Рани радови, стр. 206)

„Со поделбата на трудот се овозможува, па дури и се остварува: духовната и материјалната дејност, уживањето и трудот, производството и потрошувачката да паднат во дел на различни индивидуи.“ 

(Маркс-Енгелс, „Немачка идеологија“, I, стр. 29)