„Од сопственичките односи резултира правото за присвојување на туѓ неплатен труд, односно на неговиот производ, а на страната од работникот како невозможност да го присвојува својот сопствен производ.“
(К. Маркс, Капиталот, том први, стр. 482)
„Под патријархалниот поредок, под кастинскиот поредок, под феудалниот и еснафскиот поредок, постоело, во целото општество, поделба на трудот според определени правила. Дали тие права ги пропишал некој законодавец? Не. Откако прво изразнаа од условите на материјалното производство, тие дури многу подоцна се издигнати на степен за закон.“
(Маркс, Беда филозофије, Култура, Београд, 1946, стр. 114)
„Вистина, законот е светост за буржоазијата, бидејќи тој е нејзино сопствено дело, донесен со нејзина согласност и за нејзина корист и заштита. Таа знае дека, дури и ако индивидуален закон треба да биде повреден, целата структура ги штити нејзините интереси; и повеќе од сè, светоста на законот, светоста на поредокот утврдена со активната волја на едниот дел од општеството и пасивното прифаќање на другиот, е најсилната поддршка на нејзината позиција во општеството. Бидејќи англискиот буржуј се пронаоѓа себеси репродуциран во својот закон, како што тоа го прави во неговиот Бог, полициската палка што, во одредена мера, е негова сопствена палка, има за него прекрасно смирувачка моќ. Но, за работниот човек е сосема поинаку! Работниот човек знае премногу добро, научил од премногу често повторуваното искуство, дека законот е прачка што буржоазијата ја подготвила за него; и кога тој не е принуден да го стори тоа, тој никогаш не се повикува на законот.“
(Енгелс, Положбата на работничката класа во Англија, МЕД, том 4, стр.276)
No comments:
Post a Comment